Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Μισθοί Βουλγαρίας και πανεπιστήμια


Του Γιαννη Mπουταρη *
Τίποτα δεν έχει εξεγείρει περισσότερο το κοινό αίσθημα παρά η πολιτική που μας επιβάλλουν οι πιστωτές μας για τη λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, την ανάκτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας μας δηλαδή μέσω της μείωσης του εισοδήματος των εργαζομένων, αυτό που έχει καταλήξει να λέγεται «μισθοί Βουλγαρίας». Είναι αλήθεια πως εμείς εδώ στη βόρεια Ελλάδα κάτι περισσότερο ξέρουμε για τους «μισθούς Βουλγαρίας». Ηταν αυτοί οι μισθοί, μετά την πτώση του Τείχους το 1989, που επιτάχυναν την αποβιομηχάνιση της βόρειας Ελλάδας μια που η επιχειρηματική μας δραστηριότητα μετακόμισε στις γειτονικές χώρες όπου και διατήρησε τη διεθνή ανταγωνιστικότητά της απασχολώντας χαμηλού κόστους εργατικό προσωπικό. Εξι χιλιάδες επιχειρήσεις από την Ελλάδα, και σε συντριπτική πλειοψηφία από τη βόρεια Ελλάδα, δραστηριοποιήθηκαν στη Βουλγαρία.
Από τότε όμως δεν κάναμε τίποτα για να αποφύγουμε αυτόν τον ανταγωνισμό, με βάση το εργατικό κόστος, και κυρίως δεν συνδέσαμε την έρευνα και τη γνώση με την παραγωγική διαδικασία – ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε ως χώρα να προσθέσουμε αξία στις υπηρεσίες και προϊόντα που παράγουμε και άρα να βελτιώσουμε το εισόδημά μας και να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας. Ο νόμος για τη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ που ψηφίσθηκε με πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα διαπαραταξιακή πλειοψηφία μάς έδωσε μια ελπίδα. Ξεχωρίζω από αυτή τη μεταρρύθμιση τρία σημεία. Τον εξοβελισμό των κομματικών οργανώσεων από τη διακυβέρνηση των ΑΕΙ, σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, τη συμμετοχή στα διοικητικά συμβούλια των ΑΕΙ εξωτερικών μελών που δεν θα προέρχονται από την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά από άλλα κορυφαία πεδία κοινωνικής και οικονομικής δράσης, και την επιλογή των πρυτάνεων μέσα από διεθνή προκήρυξη και με διαφανή όσο και τεκμηριωμένη διαδικασία επιλογής.
Προβληματίζει ιδιαιτέρως λοιπόν ότι η κυβέρνηση σκέφτεται να εξασθενίσει, έως και να εξουδετερώσει, αυτή τη μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ λόγω της λυσσαλέας αντίστασης των κομματικών νεολαιών, των πρυτανικών αρχών της χώρας και τολμώ να πω των πανεπιστημιακών συντεχνιών. Μια τέτοια υπαναχώρηση στο θέμα της μεταρρύθμισης των ΑΕΙ θα δικαίωνε αυτούς που μας κατηγορούν ότι λέμε πολλά αλλά τελικά δεν κάνουμε τίποτα για τις απαραίτητες δομικές αλλαγές στη χώρα μας.
Στη δε Θεσσαλονίκη και βόρεια Ελλάδα μια τέτοια υπαναχώρηση θα είναι η χαριστική βολή για τη μόνιμη πια εγκατάσταση της παραγωγικής διαδικασίας στις χώρες της γειτονικής μας περιοχής. Διότι η Θεσσαλονίκη και η βόρεια Ελλάδα χρειάζονται επειγόντως να βασίσουν την αναπτυξιακή τους στρατηγική σε μια διεθνοποιημένη, καινοτόμα τριτοβάθμια παιδεία. Μια τριτοβάθμια παιδεία που θα συμβάλει άμεσα στην εγχώρια ζήτηση μέσα από την προσέλκυση φοιτητών από το εξωτερικό αλλά και έμμεσα, αναβαθμίζοντας το ανθρώπινο δυναμικό της περιοχής και επικουρώντας τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της μέσα από την έρευνα, από την ιατρική επιστήμη μέχρι τη γεωργία. Μια τριτοβάθμια παιδεία που θα προωθήσει νέες και εγγενώς μη προβλέψιμες οικονομικές δραστηριότητες όπως κάνουν άλλωστε όλες οι πετυχημένες πανεπιστημιουπόλεις του κόσμου, από τη Βοστώνη των ΗΠΑ μέχρι το Κέμπριτζ της Αγγλίας και την Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Εάν θέλουμε Σίλικον Βάλεϊ, πρέπει να αποκτήσουμε το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.
Αλλωστε μόνο μια τέτοια τριτοβάθμια παιδεία μπορεί να καταστήσει εφικτό τον ίδιο τον κορυφαίο προγραμματικό στόχο της σημερινής συμμαχικής κυβέρνησης, για τη «διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας με νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο». Εκτός εάν η κυβέρνησή μας εννοεί, επιστρέφοντας στο προηγούμενο αποτυχημένο μοντέλο διακυβέρνησης των πανεπιστημίων μας, να υιοθετήσει και το αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο της Βουλγαρίας, της ανάκτησης δηλαδή της διεθνούς ανταγωνιστικότητας μέσω του χαμηλότατου κόστους εργασίας. Διότι χωρίς τη ριζική μεταρρύθμιση των ΑΕΙ, μακροπρόθεσμα, αυτό θα είναι και το μόνο διαθέσιμο πρότυπο για την οικονομία μας. Το μόνο πλεονέκτημα μιας τέτοιας επιλογής είναι ότι οι επιχειρηματίες μας μπορούν να λειτουργήσουν αυτό το πρότυπο μια χαρά. Διότι, όπως προανέφερα, αυτοί ήταν που το υλοποίησαν και στην ίδια τη Βουλγαρία.
* Ο κ. Γιάννης Μπουτάρης είναι δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_65_31/07/2012_490790




Καί το κερασάκι στην τούρτα...
Κινέζικα αυτοκίνητα… Made in Bulgaria!


Πρόσφατα, υπήρξε ένα περίεργο θέαμα έξω από το Εθνικό Παλάτι Πολιτισμού της Σόφιας. Ένα ολοκαίνουργιο ασημί SUV, μέσα σε γυάλινο κουβούκλιο, με μια πινακίδα που έγραφε: Made in Lovech-Bulgaria.
Το αυτοκίνητο, μάρκας Great Wall Hover, είναι ένα από τα πρώτα που κατασκευάστηκαν στο νέο βουλγαρικό εργοστάσιο της κινεζικής Great Wall motors, σε συνεργασία με την τοπική  Litex.
Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη διείσδυση της κινεζικής αυτοκινητοβιομηχανίας στην Ευρώπη. Αν πετύχει, η εταιρία, αλλά και η Κίνα, θα αποκτήσουν μια πολύτιμη πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά.
Οι Κινέζοι βιομήχανοι προσπαθούν εδώ και καιρό να μπουν στην αγορά της Ευρώπης. Και όσο η κρίση χρέους προκαλεί ύφεση στην ευρωζώνη, τόσο οι Κινέζοι βλέπουν μια μεγάλη ευκαιρία ανάπτυξης, για τα σχετικά φτηνά αυτοκίνητά τους.
Κάποιες κινεζικές εταιρίες, που προσπάθησαν στο παρελθόν, δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τα αυστηρά κριτήρια ασφάλειας της ΕΕ.
Η Great Wall Motors είναι η πρώτη που τα κατάφερε.
Συναρμολογώντας τα αυτοκίνητά της στις πιο φτωχές χώρες της ΕΕ, η εταιρία μπορεί να διασφαλίσει φτηνό εργατικό κόστος, αποφεύγοντας παράλληλα την φορολογία εισαγωγής της ΕΕ.
Το νέο εργοστάσιο βρίσκεται στην βιομηχανική περιοχή έξω από το χωριό Bahovitsa, με πληθυσμό 1.100 κατοίκους, όπου κυριαρχούν οι πεζοί γέροντες, τα παιδικά ποδήλατα, και μερικά απαρχαιωμένα Lada.
«Πολλοί αμφέβαλλαν, αν θα μπορούσε να στηθεί ένα τέτοιο εργοστάσιο, σε μια τέτοια περιοχή…», λέει ο Iliya Terziev διευθύνων σύμβουλος της βουλγαρικής Litex Motors.
Το εργοστάσιο θα κατασκευάσει μόνο 2.000 οχήματα φέτος, αλλά όπως ελπίζει ο Terziev, σύντομα ο αριθμός τους θα φτάσει τις 50.000 ετησίως.
Η Great Wall Motors, σε συνεργασία με την  Litex θα κατασκευάζει τρία διαφορετικά μοντέλα στη Βουλγαρία, αρχής γενομένης από το Voleex C-10, ένα πεντάθυρο χάτσμπακ, που θα πωλείται γύρω στα €9.000.
Του χρόνου, θα αρχίσει και η κατασκευή άλλων δυο μοντέλων, ενός ημιφορτηγού με το όνομα Steed, και του Hover SUV, που θα κοστίζει περίπου $20.000, δηλαδή φτηνότερα κατά $6.500 από άλλα δημοφιλή SUVs όπως είναι το  Suburu Forester.
Η εταιρία απασχολεί ήδη 120 εργαζόμενους, και όσο αυξάνεται η παραγωγή, προβλέπεται να προσλάβει άλλες δυο χιλιάδες.
Το επιχειρηματικό εγχείρημα της Great Wall είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, ειδικά σε μια περίοδο βαθιάς ύφεσης. Για να πετύχει, θα πρέπει να προσφέρει ανταγωνιστικές τιμές για τα αυτοκίνητά της. Έτσι, το μικρό Voleex C-10 θα κοστίζει μερικές χιλιάδες λιγότερο από το παρόμοιο σε στυλ Toyota Yaris.
Παράλληλα,  η εταιρία έχει ξεπεράσει ένα ακόμη σημαντικό εμπόδιο. Ο σχεδιασμός ενός αυτοκινήτου κοστίζει δισεκατομμύρια, για αυτό πολλά κινεζικά αυτοκίνητα αποτελούν αντιγραφές ανταγωνιστών.
Παλιότερα, το ίδιο έκανε και η Great Wall, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από την Fiat, ότι το μοντέλο Peri ήταν μια αντιγραφή του δικού της Panda. Μάλιστα, τα ιταλικά δικαστήρια απαγόρευσαν την εισαγωγή  του Peri στην Ιταλία.
Σήμερα, η εταιρία εξάγει μόνο μοντέλα πρωτότυπης σχεδίασης, την οποία κάνει με επιτυχία σε πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Ιταλίας.
Εν τω μεταξύ, στο χωριό Bahovitsa, ο δήμαρχος λέει ότι οι κάτοικοι είναι ενθουσιασμένοι. Και θα είναι ακόμη πιο πολύ, όταν δημιουργηθούν και άλλες θέσεις εργασίας.
Ο ίδιος οδηγεί ένα φορτηγό μάρκας Great Wall, το οποίο του παραχώρησε η εταιρία. Όπως λέει, είναι πολύ δύσκολο να αγοράσει δικό του, αφού η βενζίνη είναι απαγορευτική για τα χαμηλά εισοδήματα, ειδικά των δημοσίων υπαλλήλων. «Τα αυτοκίνητα της Great Wall δεν είναι ακριβά…», λέει, «αλλά δυστυχώς βρισκόμαστε  στην Βουλγαρία….».
Απόδοση: S.A.
This entry was posted in Κόσμος. Bookmark the permalink.

σχόλια στο Κινέζικα αυτοκίνητα… Made in Bulgaria!
  1. Strange Attractor είπε:
    Τουρκία, Ρουμανία, τώρα και Βουλγαρία.
    Σε λίγο μέχρι και τα Σκόπια θα φτιάχνουν … Φεράρι κι εμείς θα μοιράζουμε φτηνές πατάτες στις πλατείες!
    Κάποιοι που προσπάθησαν κάποτε κάτι ανάλογο στην Ελλάδα, κυνηγήθηκαν από το φιλολαϊκό συνδικαλιστικό κίνημα ως ανάλγητοι εκμεταλλευτές και ιμπεριαλιστές!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου