Ποιος θα τα βάλει με τη (Λερναία) Ύδρα της φοροδιαφυγής;
Το ότι χρειάστηκε η παρέμβαση μιας διμοιρίας των ΜΑΤ για να ολοκληρώσει το κλιμάκιο της Οικονομικής Αστυνομίας μια δουλειά που θα έπρεπε να είναι ρουτίνα, αποτελεί προφανώς είδηση και τα διεθνή ΜΜΕ που έχουν βάλει στο μικροσκόπιο την Ελλάδα δεν θα την άφηναν να πάει χαμένη.
Το επεισόδιο στην Ύδρα, πέρα από άκρως χαρακτηριστικό για τη νοοτροπία που έχει διαμορφωθεί στη χώρα σχετικά με την εφαρμογή των νόμων, δημιουργεί ακόμη ένα καίριο πλήγμα στο -ουσιαστικά ανύπαρκτο πλέον- κύρος της χώρας. Μερικές ημέρες πριν τις κρίσιμες εξελίξεις στην Ευρωζώνη και φυσικά την απόπειρα του Πρωθυπουργού να πείσει ότι οι Έλληνες μπορούν και κυρίως θέλουν να τα καταφέρουν...
Με τέτοιες ενέργειες τροφοδοτούμε με πρωτογενές υλικό τα ρεπορτάζ των διεθνών Media και εν συνεχεία προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι όσα γράφουν αποτελούν μέρος μιας συνωμοσίας που έχει ως στόχο τον αφανισμό της χώρας και τους έθνους.
Προφανώς γνωρίζαμε την ύπαρξη της φοροδιαφυγής. Ολόκληρο τον Ιούλιο, το ΣΔΟΕ προμήθευε τα ελληνικά media με τα αποτελέσματα ελέγχων που καταδείκνυαν ότι η απόδειξη είναι είδος προς εξαφάνιση στις τουριστικές περιοχές της χώρας. Καθώς όμως ένα συνονθύλευμα γραφειοκρατίας, δαιδαλώδους νομικού συστήματος και μικροδιαπλοκής έχει ριζώσει στα θεμέλια του κράτους, σπανίως οι συνέπειες γίνονται ορατές και οι μαγαζάτορες συνεχίζουν γνωρίζοντας ότι ουδείς θα τους ενοχλήσει.
Αυτό όμως που κάνει εντύπωση και ξεπερνά τα όρια του σουρεαλισμού είναι η προθυμία μερίδας των Υδραίων να τον υποστηρίξουν. Ουσιαστικά επιβραβεύουν την πράξη και δεν ενοχλούνται από το γεγονός ότι κάποιος συμπολίτης τους κλέβει απ’ τα χρήματα του κράτους. Χρήματα που ανήκουν εξίσου και στους ίδιους! Μια προφανής εξήγηση είναι ότι ωφελούνται και αυτοί από την κυκλοφορία του μαύρου χρήματος στο νησί. Έτσι βγήκαν να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην παραοικονομία.
Ωστόσο θα έπρεπε να δείξουν έναν μεγαλύτερο σεβασμό στο κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που με ιώβειο υπομονή σηκώνει το βάρος για να βγει η χώρα απ’ το τέλμα. Η φοροδιαφυγή ως γνωστόν (και κατά δήλωση όλων των αρμόδιων υπουργών οικονομικών) αναγκάζει τις κυβερνήσεις να παίρνουν σκληρότερα μέτρα.
Πέρα απ’ τον ίδιο τον φοροφυγά, που ενδέχεται να τιμωρηθεί παραδειγματικά καθώς η υπόθεση πήρε μεγάλη δημοσιότητα, η τοπική αστυνομία δεν συνέλαβε κανέναν από τους υποστηρικτές, ούτε καν αυτούς που οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι προξένησαν βλάβες στο αστυνομικό τμήμα αλλά και αυτούς που τραμπούκισαν το πλήρωμα του δελφινιού, για να «σώσουν» τον συμπολίτη τους. Η τοπική αστυνομία δεν θέλει προφανώς να οξύνει περισσότερο τα πνεύματα, ούτε να βρεθεί αντιμέτωπη με ανθρώπους που συναναστρέφεται καθημερινά σε μια μικρή κοινωνία όπως αυτή της Ύδρας. Περίπου δηλαδή το ίδιοι που κάνουν και οι εφοριακοί στις μικρές κοινωνίες γι’ αυτό και οι έλεγχοι του ΣΔΟΕ δείχνουν τόσο μεγάλα ποσοστά παραβατικότητας.
Η φοροδιαφυγή αλλά και η υποστήριξη όσων την διαπράττουν είναι έγκλημα κατά της χώρας, ιδίως σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο. Ακόμη και η ανοχή στη φοροδιαφυγή είναι συνέργεια στο έγκλημα.
Πέρα από τις γελοίες δικαιολογίες που συνήθως ακούγονται σε τέτοιες περιπτώσεις (θα έκοβα την απόδειξη μετά), η επιχειρηματολογία όσων φοροδιαφεύγουν σχετίζεται εσχάτως με το γεγονός ότι οι φόροι είναι υψηλοί και η αγορά πολύ πεσμένη. Το ίδιο όμως υψηλούς φόρους αντιμετωπίζουν και άνθρωποι με εισοδήματα κοντά στα όρια της φτώχειας. Αυτοί όμως καθώς και όσοι άλλοι αδυνατούν να ξεφύγουν πληρώνουν. Με τα δικά τους χρήματα προσπαθούμε να βγούμε από την κρίση και το αποτέλεσμα αυτής της λιτότητας θα είναι ευεργετικό για όλους. Ακόμη και γι’ αυτούς που φοροδιαφεύγουν.
Οι συμψηφισμοί βεβαίως θα απασχολήσουν την κοινή γνώμη. Με πρώτον αυτόν με τους πολιτικούς. «Αυτοί τρώνε τα περισσότερα», θα υποστηρίξουν όσοι αισθάνονται άβολα. «Αυτούς να πιάσουν». Αφήνοντας το περιθώριο σε όποιον κλέβει κάτι λιγότερο από έναν πύραυλο ή ένα υποβρύχιο να αλωνίζει.
Μπορεί μια μικρή μερίδα να κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της όπως στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο η κοινωνία είναι ένα καζάνι που σιγοβράζει. Σιωπηλά προς στιγμή αλλά είναι αρκετό για να δώσει ώθηση σε όποιον πολιτικό θέλει να αλλάξει το σάπιο status quo. Αυτό το γεγονός οφείλει να συνυπολογίσει ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση αποδεικνύοντας ότι έχουν θέληση να επιβάλλουν ξανά το νόμο στην Ελληνική άγρια Δύση. Να αδράξουν την ευκαιρία όχι μόνο να βάλουν τη χώρα ξανά σε μια ορθή τροχιά αλλά ταυτόχρονα να αποκαταστήσουν όσο γίνεται το κύρος της πολιτικής αποδεικνύοντας ότι έχουν τα κότσια να αντιμετωπίσουν τα δεκάδες μικροσυμφέροντα που συντηρούν εδώ και δεκαετίες οι πολιτικοί σε όλη τη χώρα. Αν δεν τα καταφέρουν και τώρα; Συνεχίζοντας την πολιτική ανοχής σε τέτοια φαινόμενα, είναι σίγουρο ότι η χώρα οδεύει «αύτανδρη» στην καταστροφή.
Σταμάτης Ζαχαρός
http://www.capital.gr/News.asp?id=1590197
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου