Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Η επανάληψη της ιστορίας ως ειρωνεία και τραγωδία ή ως πρόκληση αλλαγής πολιτικής

Κάποιοι θεωρούν πως η Ελληνική κοινωνία θυμήθηκε την επέτειο των γεγονότων της 3ης του Σεπτέμβρη μέσα από το θλιβερό θέατρο πολιτικών σκιών του παρελθ'οντος που οργάνωσε εχθές το απόκομμα Βενιζέλου. Υπάρχει καί μιά άλλη 3η του Σεπτέμβρη, της οποίας την μνήμη επικαλέστηκε ο ΑΓΠ όταν ίδρυε το κόμμα του, όμως, που πολλοί θέλουν να ξορκίσουν την μνήμη της - ακόμη καί όσοι κατοικοεδρεύουν στην έκτοτε ονομαζόμενη Πλατεία "Συντάγματος"! Οι Ιστορικές συμπτώσεις της Ottoνικής Βαυαροκρατίας του τότε με την ανάλογη Merkelειο Γερμανοκρατία του σήμερα είναι άκρως ανατριχιαστικές και δυνητικά διδακτικές γιά το τί μέλλει πραχθείναι. 
M.H.M.

Άρθρο του Μάρκου Μπόλαρη


Η επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 κατά της απολυταρχίας των Βαυαρών του Όθωνα – Ιστορικές αντιστοιχίες της Βαυαροκρατίας και της σημερινής υφεσιακής νεοσυντηρητικής επιβολής από τους Μέρκελ - Σόϊμπλε



Σημεία αναφοράς για τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα και τον σύγχρονο πολιτικό 


στοχασμό θα έπρεπε να αποτελούν το κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό που προηγήθηκε της επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 καθώς και το ιδεολογικό πρόταγμα των πρωτεργατών της, του Στρατηγού Μακρυγιάννη και του Συνταγματάρχη Καλλέργη.
Η αντιστοιχία με όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας συνιστά ένα κρίσιμο ιστορικό προηγούμενο, που από μόνο του ορίζει τις συντεταγμένες για μια νέα ελπιδοφόρα πορεία, εάν αντληθούν τα απαραίτητα ιστορικά διδάγματα.
Μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη Καποδίστρια και τον ερχομό του ανήλικου Βασιλιά Όθωνα, η χώρα κυβερνήθηκε από την Τριμελή Βαυαρική Αντιβασιλεία, η οποία έφερε μαζί της ένα δάνειο. Ένα δάνειο που αντί να διατεθεί για την ανάπτυξη της χώρας και τις ανάγκες της κοινωνίας, κάλυπτε στο μεγαλύτερο μέρος του τα έξοδα συντήρησης του βαυαρικού στρατού. Ενός μηχανισμού δηλαδή που επιδόθηκε στο συστηματικό διωγμό των παλιών αγωνιστών της Επανάστασης του 1821 και την επιβολή της νέας δομής εξουσίας που αντικατέστησε την Οθωμανική.
Με την ενηλικίωση του διορισμένου Βαυαρού βασιλιά Όθωνα η κατάσταση στην απελευθερωμένη χώρα ήταν δραματική.
Η εκκλησιαστική περιουσία απαλλοτριώθηκε και μοναστήρια έκλεισαν με προφανή επιδίωξη την αποδυνάμωση του θρησκευτικού συναισθήματος του λαού.
Με την αγροτική γη αλλά και τις εθνικές γαίες στα χέρια των πλουτοκρατών της εποχής καταδίκασαν στην ανέχεια και την εξαθλίωση τους ακτήμονες.
Η κυβέρνηση των Βαυαρών αρνήθηκε πεισματικά να στελεχώσει τη διοίκηση και το στρατό με Έλληνες και εμπιστεύθηκε Βαυαρούς τεχνοκράτες που οδηγούσαν τον πληθυσμό ολοένα και περισσότερο στην ανέχεια , τη δυστυχία.
Η αυστηρή λιτότητα που επιβλήθηκε για την αποπληρωμή της καταχρεωμένης χώρας συνοδεύτηκε από σκληρά φορολογικά μέτρα.
Η δυσαρέσκεια του λαού ήταν έντονη υπό το βάρος της απολυταρχικής εξουσίας των Βαυαρών.


Η οικονομ
ική κρίση έγινε ακόμη πιο έντονη στις αρχές του 1843 όταν οι τρεις μεγάλες δυνάμεις αρνήθηκαν να χορηγήσουνε νέο δάνειο με την εγγύηση τους καθώς το Ελληνικό βασίλειο αδυνατούσε να καταβάλλει τα συμφωνημένα τοκοχρεολύσια..
Στη χώρα επιβλήθηκε μία πολιτική από ομάδα βαυαρών τεχνοκρατών χωρίς σεβασμό στις ιδιαιτερότητες της χώρας, χωρίς γνώση των προβλημάτων, χωρίς προοπτική εξόδου από την κρίση πυροδότησε την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843. Το κίνημα των Μακρυγιάννη και Καλλέργη κορυφώθηκε με βασικό αίτημα τη συγκρότηση αντιπροσωπευτικής συνταγματικής Εθνικής Συνέλευσης και την κατοχύρωση συνταγματικού καταστατικού χάρτη.
Η επιλογή από τον Ανδρέα Παπανδρέου της 3ης Σεπτέμβρη, ημέρα εξέγερσης του λαού για την Δημοκρατία, για την ίδρυση του Κινήματος με στόχους το τρίπτυχο « Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση», μόνο τυχαία δεν ήταν. Σήμερα οι πολίτες καθημερινά εκπέμπουν τα μηνύματα του οικονομικού και κοινωνικού αδιεξόδου του προγράμματος που εκτελείται. Καθώς και τα μηνύματα της απαξίωσης όσων το εκτελούν. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε εξέγερση. Η λύση είναι και, πρέπει να είναι πολιτική. Η Αλλαγή πολιτικής είναι απαίτηση και η πρόκληση είναι παρούσα.
Η επέτειος του σημαντικού αυτού γεγονότος και η λησμονημένη μάλλον επικαιρότητά του για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας παραπέμπουν στους στίχους του Ευριπίδη:


«Ὄλβιος ὅστις ἱστορίης ἔσχεν μάθησιν», δηλαδή,
«Ευτυχής είναι εκείνος που γνωρίζει την ιστορία».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου