Τούμπα: Νέες πληροφορίες για τους πρώτους... Θεσσαλονικείς

Στην προ-Κασσάνδρου εποχή, πριν ακόμη δηλαδή η πόλη αποκτήσει το όνομά της, ακριβώς πίσω από τη Γρηγορίου Λαμπράκη στην Τούμπα, έμεναν οι πρώτοι Θεσσαλονικείς. Επάνω σε ένα λόφο με θέα όλη την πόλη και το Θερμαϊκό είχαν έναν οργανωμένο οικισμό, περιτριγυρισμένο με τείχος, ευδιάκριτο σε όποιον ερχόταν από τη θάλασσα. Ήταν ισχυροί, εύποροι, είχαν όμως μικρή... εκτίμηση για τους νεκρούς τους.

Συνέντευξη Έλσα Σπυριδοπούλου

Ο καθηγητής Αρχαιολογίας Στέλιος Ανδρέου και η ομάδα του μας έχουν δώσει εδώ και χρόνια στοιχεία για τον οικισμό στο λόφο της Τούμπας, στο πλαίσιο της ανασκαφής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια του Ιουλίου, όμως, έφεραν στο φως νέα ευρήματα σχετικά με τις ταφικές συνήθειες των κατοίκων του.

“Είχαμε κάποιες ενδείξεις παλιότερα, οι οποίες φέτος έγιναν πιο έντονες”, εξήγησε ο κ. Ανδρέου κατά τη διάρκεια μιας ξενάγησής μας στο χώρο. “Αυτό που μας έλειπε μέχρι τώρα ήταν πληροφορίες για το τι έκαναν τους νεκρούς τους οι άνθρωποι όχι μόνο στην Τούμπα, αλλά γενικότερα στις θέσεις αυτές της ύστερης εποχής του χαλκού, όπου ανήκει ο οικισμός. Είχαμε βρει παλιότερα κάνα-δύο σκελετούς μέσα στα οικήματα ή σε δρόμους γύρω τους, αλλά φέτος βρήκαμε τουλάχιστον έξι σκελετούς, και από ενήλικα άτομα και από παιδιά, που είναι συνήθως θαμμένοι στους δρόμους που περιβάλλουν τα σπίτια”.

Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο, φανερώνει ότι “δεν τους έθαβαν με μεγάλη προσοχή. Πιθανότατα άνοιγαν ένα λάκκο στο δρόμο, έριχναν επάνω τους χώμα και τους σκέπαζαν. Άρα οι νεκροί δεν είχαν πολύ μεγάλη σημασία για τους ανθρώπους της Τούμπας και, απ’ ό,τι φαίνεται, γενικότερα στη Μακεδονία απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία μετά το 1.000 π.Χ.”.

Οι σκελετοί δεν έχουν ακόμη μελετηθεί επαρκώς, για να γνωρίζουμε πώς επήλθε ο θάνατός τους, αλλά “πολλοί ανήκουν σε παιδάκια και η παιδική θνησιμότητα είναι αναμενόμενη και μεγάλη σ’ αυτή την περίοδο”, ανέφερε ο κ. Ανδρέου.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΥΜΒΟΣ

“Κάθε φορά που σκάβουμε, μαθαίνουμε κάποια καινούργια πράγματα”, μας είπε ο κ. Ανδρέου. Και υπάρχουν πολλά ακόμη να αποκαλυφθούν σε μια ανασκαφή που μέχρι στιγμής έχει πραγματοποιηθεί μόνο στο 1/20 της συνολικής έκτασης. Μετά και τα νέα ευρήματα, πάντως, επιβεβαιώνεται ακράδαντα ότι στο λόφο δεν υπάρχει ταφικό σύνολο.

Η υποψία του αρχαιολόγου Θόδωρο Μακρίδη-Μπέη, που πρωτοξεκίνησε την έρευνα το 1899 επί οθωμανικής διοίκησης της Θεσσαλονίκης, με σκοπό να βρει τάφο, αποδείχτηκε αβάσιμη.

“Ο λόφος της Τούμπας θεωρούνταν ως ο μεγάλος τύμβος, ως ένας μεγάλος τάφος”, σημείωσε ο κ. Ανδρέου. “Βεβαίως, όταν σκάψανε, βρήκανε οικισμό και έτσι σταμάτησαν. Αποκλείεται βέβαια να υπάρχει τύμβος, γιατί πλέον ξέρουμε ότι τέτοιοι οικισμοί σαν την Τούμπα, που παλιά όλοι αυτοί θεωρούνταν ότι ήταν τάφοι, υπάρχουν πολλοί στην περιοχή. Στη Θέρμη, στο Λεμπέτ, πηγαίνοντας για τη Χαλκιδική, γεμάτος ο δρόμος, όλοι αυτοί οι λόφοι, οι τούμπες, είναι οικισμοί. Δεν έχουν καμία σχέση με τους τύμβους που βλέπουμε πηγαίνοντας προς την Πέλλα π.χ. ή αυτούς της Βεργίνας”, διευκρίνισε.

ΠΕΝΤΕ ΠΕΡΙΟΔΟΙ

Σε αυτόν τον οικισμό άλλα είναι τα ιδιαίτερα στοιχεία. Πρώτα απ’ όλα οι επάλληλες φάσεις του, καθώς σε ένα ύψος περίπου δέκα μέτρων περιλαμβάνει τουλάχιστον πέντε οικιστικές περιόδους.
Ιδρύθηκε περί το 2.100 π.Χ. σε απόσταση περίπου 1.000 μέτρων από τη θάλασσα (σήμερα οι επιχώσεις της παραλιακής άπλωσαν την απόσταση στα 1.300-1.400 μέτρα) και μετά το 1.500 π.Χ. είχε ήδη “ανέβει” καθ’ ύψος (έχουν προστεθεί νέα οικήματα πάνω στα παλιότερα) και οριοθετήθηκε με τείχος που προστάτευε από τυχόν επιδρομές.

Στο εσωτερικό του χτίζονταν πέτρινα “κουτιά” (κύβοι) που παρατάσσονταν το ένα πλάι στο άλλο και τα κενά τους καλύπτονταν με χώμα. Είναι η περίοδος κατά την οποία η πόλη ισχυροποιείται.

Η ανέγερση κτιρίων επί των κτιρίων (με ανάλογο τρόπο είναι δομημένη και η Τροία, πόλη της ίδιας περίπου εποχής) συνεχίστηκε και η Τούμπα μετατράπηκε σε τεράστια πολυκατοικία, με τουλάχιστον πέντε ορόφους και με διάρκεια ανέγερσης περί τα 1.600 χρόνια, όση και η διάρκεια ζωής της πόλης.

Στο χώρο αντικρίζει κανείς τειχίσματα, το καθένα περί τα δύο μέτρα ύψος, και στο εσωτερικό τους οικήματα τεραστίων διαστάσεων για την εποχή (περί τα 200-230 τ.μ. το καθένα) και φτιαγμένα από πλίνθινους τοίχους, με οροφές που στηρίζονταν σε μεγάλους ξύλινους πασσάλους.

Υπολείμματα τροφών αλλά και φωτιάς (προϊστορικά φουρνάκια κ.ά.) έχουν “αποκαλύψει” την κουζίνα της προϊστορικής κατοικίας, πιθάρια τεραστίων διαστάσεων (ορισμένα φτάνουν σε ύψος και τα δύο μέτρα), το χώρο αποθήκευσης, ευρήματα από χαλκό, πέτρα και χρυσό τους χώρους των εργαστηρίων -“έχουν βρεθεί μήτρες για την κατασκευή μεταλλικών αντικειμένων και δοχεία μέσα στα οποία έλιωναν χρυσό για να κατασκευάζουν κοσμήματα και άλλα αντικείμενα”-, ενώ εμφανείς είναι και οι στενοί δρόμοι που περιβάλλουν τα οικήματα.

“Επιγραφές δεν υπάρχουν, διότι είμαστε σε μια περίοδο που είναι προφανές ότι δεν χρησιμοποιείται η γραφή από τους ανθρώπους εδώ πέρα, ούτε ψηφιδωτά, ούτε πιθογραφίες”, σημείωσε ο κ. Ανδρέου.

ΣΥΝΘΕΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πώς ήταν λοιπόν οργανωμένοι αυτοί οι άνθρωποι σε μια περίοδο 1.500 περίπου χρόνων, μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ., που μετοίκησαν στη νέα πόλη που ίδρυσε ο Κάσσανδρος με το όνομα Θεσσαλονίκη;

“Σε παλιότερη ανασκαφή είχαμε βρει ένα μεγάλο κτίριο και λέγαμε ότι μπορεί να αποτελεί κατοικία ενός ηγεμόνα, γιατί ήταν μεγάλο, είχε σημαντικά ευρήματα. Σκάβοντας όμως τα υπόλοιπα δύο συγκροτήματα είδαμε ότι δεν διαφέρουν ιδιαίτερα. Είναι μεγάλα οικήματα. Το καθένα υπολογίζουμε ότι έχει πάνω από 10-15 δωμάτια. Άρα, τουλάχιστον σε αυτή την περίοδο στην οποία ανήκουν, δηλαδή πριν 3.500 χρόνια, φαίνεται ότι η κοινότητα της Τούμπας της Θεσσαλονίκης ήταν οργανωμένη σε μεγάλες ομάδες, πιθανότατα συγγενικές, που συγκατοικούσαν σε μεγάλα συγκροτήματα”.

Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο “δεν ήταν όλες εξίσου μεγάλες ή εξίσου πλούσιες, αλλά δεν φαίνεται, στο κομμάτι τουλάχιστον που έχουμε σκάψει, να υπάρχει μια έντονη ιεραρχική οργάνωση. Φαίνεται ότι οι σχέσεις τους ήταν σχέσεις ισότητας μεταξύ τους”.

Επρόκειτο για αγρότες, τεχνίτες, μεταλλουργούς, ανθρώπους ειδικευμένους στην κεραμική, ξυλουργούς. Επιπλέον “έχουμε ενδείξεις ότι χρησιμοποιούσαν τα όστρεα που ψάρευαν στο Θερμαϊκό κόλπο και πολύ νωρίς παρήγαγαν το κόκκινο, το πορφυρό χρώμα που είναι γνωστό από αυτή την περίοδο μέχρι τα βυζαντινά ή μεταρωμαϊκά χρόνια, για να βάφουν ενδύματα, τοίχους, να διακοσμούν πράγματα κτλ.”, συμπλήρωσε ο κ. Ανδρέου.

Εν ολίγοις πρόκειται για “μια αρκετά σύνθετη κοινότητα με ανθρώπους που κάνουν πολλά και διαφορετικά πράγματα και έχουν τις δεξιότητες και την τεχνολογία που χρησιμοποιούν όλοι οι άλλοι άνθρωποι στην περιοχή την ίδια περίοδο”. Ήταν ο πιο πλούσιος και πιο σημαντικός οικισμός της περιοχής και αυτό διαφαίνεται και από τα ευρήματα.

“Πολλά αντικείμενα είναι εισαγμένα ή απομιμήσεις αντικειμένων που κατασκευάζονται είτε στη Μυκηναϊκή Ελλάδα στα νότια, είτε στα Βαλκάνια και εισάγονται εδώ. Έχουμε αντικείμενα-εισαγωγές από την Κρήτη, αλλά έχουμε και από το Δούναβη!”.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

Η φετινή ανασκαφή ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες. Έγινε με τη βοήθεια 50 φοιτητών από το ΑΠΘ και το εξωτερικό (Αμερική, Πολωνία, Ρουμανία, Γερμανία, Φιλανδία, Αφγανιστάν) -“χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε να έχει γίνει αυτή η ανασκαφή” τόνισε ο κ. Ανδρέου- και χρηματοδότηση από το πανεπιστήμιο και το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Έχει βέβαια μεγάλη διαδρομή μπροστά της. “Θα μπορούσε να προχωρήσει και οριζόντια σε έκταση αλλά και σε βάθος. Βεβαίως μια ανασκαφή σε μια τέτοια θέση και μάλιστα μέσα στην πόλη έχει σημαντικές δυσκολίες. Π.χ. το να σκάψεις σε βάθος, όπως τα δικά μας σκάμματα που έχουν φτάσει στα τρία μέτρα από την επιφάνεια, είναι δύσκολο πράγμα, πρέπει να γίνουν διάφορες ρυθμίσεις”, επισήμανε ο καθηγητής.

Πρόκειται πάντως για έναν χώρο που θα μπορούσε -και αξίζει- να γίνει προσβάσιμος στο κοινό. Προς αυτή την κατεύθυνση μάλιστα θα κινηθεί μια επιστημονική επιτροπή. Στόχος της η ανάδειξη της προ-Κασσάνδρειας Θεσσαλονίκης (περιλαμβάνει τις ανασκαφές σε Τούμπα, Καραμπουρνάκι, Άσσηρο, την Τούμπα τη Μεσημεριανή κ.α.), “ένα πρόγραμμα που στοχεύει να καταστήσει και επισκέψιμο το χώρο στο κοινό και πιστεύω από Σεπτέμβρη να ξεκινήσει με συστηματικό τρόπο”, ευχήθηκε ο κ. Ανδρέου.

Προς το παρόν ό,τι κτίσμα φέρνει στο φως η ανασκαφή καλύπτεται κάτω από λαμαρίνες -“τα οικοδομικά υλικά που χρησιμοποιούνται στους τοίχους είναι πολύ ευαίσθητα. Είναι χώμα στην ουσία, πλιθιά άψητα. Αν αυτά μείνουν εκτεθειμένα, ακόμη και με ένα στέγαστρο πάνω από την επιφάνεια, από τις αλλαγές της θερμοκρασίας και κυρίως λόγω του αέρα και του νερού καταστρέφονται”-, ενώ τα ευρήματα συντηρούνται στα παραπλήσια εργαστήρια και μεταφέρονται εν συνεχεία στο Αρχαιολογικό Μουσείο.

http://ta-anilia.blogspot.com/2009_08_03_archive.html

Η Τουρκία εξωραΐζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία

Η Τουρκία κάνει την προπαγάνδα της στα Βαλκάνια με κονδύλια της ΕΕ και «διαφημιστές» Έλληνες και Βαλκάνιους καθηγητές

15 Νοε 2014 - 04:24

Υπάρχουν πολλοί, δυστυχώς, στην Ελλάδα, που δεν αντιλαμβάνονται πως δεν είναι μόνον τα όπλα με τα οποία κατακτιούνται οι λαοί. «Όπλα» είναι και τα πολιτιστικά δρώμενα, που λειτουργούν ως Δούρειος Ίππος και προετοιμάζουν το έδαφος. Η Τουρκία κάνει την προπαγάνδα της στα Βαλκάνια με κονδύλια της ΕΕ και «διαφημιστές» Έλληνες και Βαλκάνιους «προοδευτικούς» καθηγητές.

Ο Νίκος Μελέτης, στα «Επίκαιρα», είχε δημοσιεύσει παλαιότερα ένα άρθρο για την εκστρατεία εξωραϊσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της οθωμανικής κληρονομιάς, που χρονικά συμπίπτει βέβαια με την αναβίωση του Νέο-οθωμανισμού σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο από το δίδυμο Νταβούτογλου-Ερντογάν.

Και το αξιοσημείωτο είναι ότι πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις για τον οθωμανισμό, χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε. και κάποιες και υπό την καθοδήγηση του Ιδρύματος Γκαίτε.

Η πρωτοβουλία ανήκει στην ομάδα με την επωνυμία «A Balkan Tale» («Μια Βαλκανική Ιστορία»), η οποία εμφανίζει πλούσια δραστηριότητα στο πλαίσιο της προσπάθειας να ξαναγραφτεί η ιστορία στα Βαλκάνια, αλλά με τρόπους αρκετά πιο «διακριτικούς» απ' αυτούς που επιχειρήθηκαν κατά το παρελθόν, προκαλώντας εντονότατες αντιδράσεις. Η Ρεπούσεια προσπάθεια ενόχλησε, και επανέρχονται τρόπο με πιο ήπιους τρόπους.

Η ομάδα έχει οργανώσει και εκθέσεις φωτογραφίας στην Ελλάδα, όπου πέντε φωτογράφοι από πέντε βαλκανικές χώρες παρουσιάζουν φωτογραφίες με μνημεία της οθωμανικής κληρονομιάς. Κάτι που εκ πρώτης όψεως μοιάζει μάλλον σαγηνευτικό και συγκινητικό. Η ανάγνωση, όμως, των κειμένων που συνοδεύουν τις εκθέσεις, αλλά και η επιλογή των μνημείων που φωτογραφήθηκαν και προβάλλονται είναι αποκαλυπτικά των προθέσεων.

Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι από ελληνικής πλευράς συμμετέχει στην ομάδα αυτή, έχοντας την επιστημονική επιμέλεια της έκθεσης, η καθηγήτρια Ιστορίας του Πάντειου κυρία Χριστίνα Κουλούρη, γνωστή για την προσωπική φιλική σχέση της με την κυρία Ρεπούση, την οποία και υπερασπίστηκε σθεναρά στην υπόθεση του βιβλίου της Ιστορίας.

Από τα κείμενα αλλά και την οργάνωση της έκθεσης είναι σαφές ότι επιδιώκεται ο εξωραϊσμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η εξιδανίκευση της «ομαλής συμβίωσης» χριστιανών και  μουσουλμάνων στα εξακόσια χρόνια της οθωμανικής σκλαβιάς και λίγο πολύ η ενοχοποίηση των εθνικών κινημάτων που οδήγησαν στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στη δημιουργία των εθνικών κρατών.

Στην παγίδα της «ομαλής συμβίωσης» έχουν πέσει πολλοί -θέλω να πιστεύω χωρίς να το αντιληφθούν- και δεν αντιλαμβάνονται την σχέση της υποτέλειας. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους βίαιους εξισλαμισμούς, τις πωλήσεις Χριστιανών σε σκλαβοπάζαρα, μέχρι και το δικαίωμα του πασά να περάσει με την χριστιανή νύφη το πρώτο βράδυ του γάμου (γι’ αυτό και παντρεύονταν κρυφά σε ξωκλήσια οι Έλληνες).

Η Τουρκία θεωρεί τα Βαλκάνια ως την κορυφαία της προτεραιότητα, μετά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με τους Άραβες. Σε μια διοργάνωση Ημερίδας για τα 100 χρόνια των Βαλκανικών Αγώνων στο τουρκικό Κοινοβούλιο, με θέμα «Η Τουρκία και τα Βαλκάνια», και με τη συμμετοχή αντιπροσώπων από 156 οργανώσεις, διπλωμάτες και πολιτικούς με βαλκανική καταγωγή, έγινε εμφανής ο στόχος της.

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο «Η οικονομική και διπλωματική εισβολή της Τουρκίας στα Βαλκάνια» που μετέφερε το Βαλκανικό Περισκόπιο, ο Αλβανός κ. Gani Tërshnjaku περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία επανέρχεται στο Κοσσυφοπέδιο. Γράφει για την αμφιθυμία των Αλβανών σε σχέση με την επάνοδο των Οθωμανών, καθώς βλέπουν να μένουν μακριά από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο εδραιώνεται η Τουρκία στη γη τους και την χρησιμοποιεί ως διάδρομο για την Ευρώπη.

Ήδη η επισημοποίηση της χρήσης της τουρκικής γλώσσας, αιρετοί και μη αξιωματούχοι τουρκικής καταγωγής, υπουργοί και η παρουσία Τούρκων στρατιωτών μέσω της KFOR ή της EULEX, οι τακτικές επισκέψεις Ερντογάν -Νταβούτογλου, το Δημοκρατικό Τουρκικό Κόμμα του Κοσσυφοπεδίου (KDTP) που εκφράζει την τουρκική μειονότητα στο Κοσσυφοπέδιο, οι επενδύσεις ύψους 40.000.000 ευρώ (σε κατασκευές, τράπεζες, νοσοκομεία, σχολεία, μεταποίηση, ασφάλειες, τρόφιμα) που ακολούθησαν τις 31 συμφωνίες οικονομικής (και όχι μόνο) συνεργασίας, όλα τούτα έχουν εδραιώσει την τουρκική παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο.

Και υπάρχουν και πολλά ακόμα: Οι «πολιτιστικές δραστηριότητες» της Τουρκίας στο Κοσσυφοπέδιο με την συνεργασία των θρησκευτικών ηγετών, την ανακατασκευή τζαμιών από τουρκικές εταιρείες και οργανώσεις, την προώθηση της τουρκικής γλώσσας με δωρεάν μαθήματα, την δημιουργία πολιτιστικών κέντρων («Yusuf Emre», «Mesk») με πλήθος δραστηριοτήτων, την προώθηση τουρκικών ταινιών και σειρών…

Υπάρχει και το αίτημα του κ. Νταβούτογλου και άλλων Τούρκων προς τον κ. Θάτσι να αλλάξει τα σχολικά βιβλία ιστορίας και να μην παρουσιάζονται οι Οθωμανοί -Τούρκοι ως εχθροί που κατέκτησαν την περιοχή για περισσότερα από 500 χρόνια και απελευθερώθηκε από τους Αλβανούς.
Τιάλλο πια να πούμε για να εγερθούν οι διπλωμάτες μας;

http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=201169

Απίστευτη ανθελληνική προπαγάνδα από τον Νταβούτογλου

Ο μεγαλοϊδεάτης Νταβούτογλου έφτασε σε σημείο να μας απειλήσει ακόμη και με… τζιχάντ, ανασύροντας από το παρελθόν δήθεν προσβολή του ισλάμ από τον Σοφοκλή Βενιζέλο, γιο του Ελευθερίου

12 Νοε 2014 - 04:13

Τι πρέπει να συμβεί άραγε, ώστε να αντιληφθούν οι αρμόδιοι πως πρέπει να αλλάξει ο τρόπος συμπεριφοράς σε μια χώρα, η οποία καθημερινώς, πλέον, προβαίνει και σε μια εχθρική ενέργεια εις βάρος μας; Ο μεγαλοϊδεάτηςΝταβούτογλου έφτασε σε σημείο να μας απειλήσει ακόμη και με… τζιχάντ, ανασύροντας από το παρελθόν δήθεν προσβολή του ισλάμ από τον Σοφοκλή Βενιζέλο, γιο του Ελευθερίου.

Γίνεται αντιληπτό, πως η περίπτωση του διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου δεν είναι πλέον αρμοδιότητας διεθνολόγων, αλλά ψυχιάτρων. Το δυστύχημα είναι ότι τους αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα και με έμφοβα σύνδρομα, αντί να τους γελοιοποιήσουμε διεθνώς, όπως ήδη γίνεται στην Ευρώπη, όπου τους κλείνουν τις πόρτες.

Από την Προύσα, όπως είναι το όνομα της πόλης από το 202 π.Χ., όταν την χάρισε ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος Ε΄ στον Προύσιο Α΄ της Βιθυνίας ως δώρο για την βοήθεια που του είχε προσφέρει σε μια μάχη κατά της Περγάμου, ο κ. Αχμέτ Νταβούτογλου είπε προ τριών ημερών:

«Όπως στα χρόνια της κατοχής (εννοεί την απόβαση των Ελλήνων στην Ιωνία το 1922) μπήκαν μέσα στο ταφικό μνημείο του Οσμάν Γκαζί στην Μπούρσα με τις μπότες τους, έτσι τώρα και αυτοί (οι Ισραηλινοί) προσπάθησαν να μπουν στο ιερό τέμενος Αλ Ακσά με τις μπότες τους. Όπως τότε οι δυνάμεις μας στην Μπούρσα τους εμπόδισαν (τους Έλληνες) να μπουν μέσα, έτσι τώρα θα εμποδίσουν τις δυνάμεις κατοχής (το Ισραήλ) να μπουν μέσα. Τόσο οι Παλαιστίνιοι όσο και όλοι οι μουσουλμάνοι θα εναντιωθούν».

Ουσιαστικά ο κ.  Νταβούτογλου καλεί σε τζιχάντ κατά του Ισραήλ αλλά εμμέσως και κατά της Ελλάδας, αφού σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι βέβηλοι του Ισλάμ και οι Ισραηλινοί ακολουθούν τα βήματά μας.

Τι συνέβη στην Προύσα, έφερε στην επικαιρότητα ο γνωστός ηθοποιός Στέφανος Ληναίος, ο οποίος κι αυτός ως «μοναχόλυκος» επιχειρεί να εγείρει κοιμισμένες συνειδήσεις. Διαβάστε προσεκτικά τις απίθανες εκδοχές ενός συνηθισμένου περιστατικού, στο οποίο από τότε οι Τούρκοι έδωσαν μεγάλες διαστάσεις.

Σύμφωνα λοιπόν, με τους αστικούς μύθους της Τουρκίας ο Σοφοκλής Βενιζέλος φέρεται να μπήκε στον τάφο του Οσμάν Γκαζί (πρώτος Σουλτάνος και ιδρυτής της δυναστείας των Οθωμανών Αυτοκρατόρων) κλωτσώντας την πόρτα και επίσης δεν έβγαλε τις μπότες του «βάζοντας μέσα στον τάφο την σκόνη από τις μπότες του», είχε πει χαρακτηριστικά στην ομιλία του προς την τουρκική εθνοσυνέλευση τον Νοέμβριο του 1922 ο υπουργός Οικονομικών, Μαχμούτ Εσάτ Μπέη.

«Ακούμπησε μάλιστα τις μπότες με τα σπιρούνια τους πάνω στην σαρκοφάγο του Οσμάν Γκεζί και φώναξε: Σήκω Οσμάν! Μπορεί να άργησα αλλά ήρθα να σε πυροβολήσω», συμπλήρωσε ο Τούρκος υπουργός.

Σύμφωνα με ένα άλλο ιστορικό κείμενο του Yazar Asım Ümit ο Σοφοκλής Βενιζέλος πριν βγάλει την φωτογραφία φώναξε: «Σήκω Οσμάν! Σήκω και κοίτα το κράτος των απογόνων σου. Διαλύσαμε αυτό που ίδρυσες. Ήρθα εδώ για να σε σκοτώσω».

Σε άλλο τουρκικό κείμενο ο Σοφοκλής Βενιζέλος όταν μπήκε στο ταφικό μνημείο έβγαλε το σπαθί του και είπε «Ας βγάλουμε ένα σουβενίρ από την Προύσα» ενώ σε άλλο κείμενο του Ζεκέρια Γιλντίζ από το Πανεπιστήμιο Γκουμουσιουγιού «ο Σοφοκλής Βενιζέλος με στάση που θύμιζε Δον Κιχώτη είπε στον φωτογράφο ότι θα στείλει την φωτογραφία στην Αθήνα με την εξής λεζάντα: «Ο στρατός μας νίκησε στην Προύσα. Ο ιδρυτής της Οθωμανικής Δυναστείας είναι κάτω από τα πόδια μου. Πήρα την εκδίκηση για την πτώση του Βυζαντίου».

Κεντρικό σημείο όλων αυτών των εκδοχών, που είναι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον, είναι «η προσβολή των Ελλήνων απέναντι στους Τούρκους και το ισλάμ» που τους εξαγρίωσε τότε και εξακολουθεί σήμερα να εξαγριώνει τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, που απειλεί την Ελλάδα με ιερό πόλεμο για αυτή την φωτογραφία.

Πώς συνέβησαν τα πράγματα: Οι ελληνικές δυνάμεις εντός τριών ημερών κάλυψαν απόσταση 120 χιλιομέτρων και διέλυσαν στην κυριολεξία όλες τις οργανωμένες δυνάμεις του κεμαλικού στρατού. Ο Σοφοκλής από την Προύσα έγραψε, γεμάτος υπερηφάνεια, προς τη μνηστή του: «Προχθές ο ανταποκριτής τού Daily Mail με εφωτογράφισε πλησίον των πυροβόλων μου και εις την ανταπόκρισίν του προς την εφημερίδα του έγραψεν ότι ενώ ο πατέρας αγωνίζεται εις την Δύσιν ο υιός μάχεται εις την Ανατολήν».

Κάτω από τις συνθήκες αυτές βγήκε και η φωτογραφία του Σοφοκλή Βενιζέλου στον τάφο του Οσμάν Γκαζί στην Προύσα, που έμελε να σημαδέψει την σύγχρονη ιστορία. Η φωτογραφία σώζεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο και φυσικά έχει μια άλλη λεζάντα, που διαφέρει από αυτά που γράφουν οι τούρκικες πηγές: «Η Ελλάς αναγεννώμενη, η Τουρκία θνήσκουσα. Ο υιός του Προέδρου της Κυβερνήσεως ταγματάρχης Βενιζέλος παρά του τάφου του Οσμάν στην Προύσσα» είναι το κείμενο της φωτογραφίας.

Ο κ. Νταβούτογλου, για να εξάψει το ανθελληνικό μένος των Τούρκων, ανέσυρε από την λήθη ένα περιστατικό, παρουσιάζοντάς το κατά την τουρκική προπαγανδιστική συνήθεια, στέλνοντάς μας μήνυμα εχθρότητας (αλλά εμείς, αγρόν αγοράζουμε).

http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=200783

Ο Στ.Λυγερός αναλύει τη γεωπολιτική κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο

Στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην ανατολική Μεσόγειο αυτή την εποχή με τις προκλητικές κινήσεις της Τουρκίας αφενός και τη δημιουργία συμμαχικών τριγώνων, στα οποία μετέχουν Ελλάδα και Κύπρος αφετέρου, αναφέρεται το άρθρο του κ.Σταύρου Λυγερού που αναδημοσιεύω στη συνέχεια από το Πρώτο Θέμα της Κυριακής που μας πέρασε.

Επίσης περιγράφονται και οι πολιτικοδιπλωματικές κινήσεις των μεγάλων δυνάμεων σε σχέση με τα τεκταινόμενα στην περιοχή.

Ένα πραγματικά εξαιρετικά διαφωτιστικό άρθρο! 

Τα πηγαινέλα του τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Μπαρμπαρός» εντός της κυπριακής ΑΟΖ, ως επίδειξη στρατιωτικο-πολιτικού τσαμπουκά, μπορεί να συνιστούν έμπρακτη αμφισβήτηση του δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλευτεί τον ενεργειακό πλούτο της, ωστόσο δεν είναι χωρίς πολιτικό κόστος για την Άγκυρα. Η Σύνοδος Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου στο Κάιρο εδραιώνει τη στρατηγική σχέση των τριών χωρών και έρχεται να συμπληρώσει την τριγωνική στρατηγική σχέση Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ. 

Τα δύο αυτά τρίγωνα μπορεί να μην το προβάλλουν, αλλά εμμέσως πλην σαφώς έχουν αντιτουρκικό χαρακτήρα. Η νεο-οθωμανική στρατηγική δεν τίναξε στον αέρα μόνο την άλλοτε στρατηγική σχέση Τουρκίας - Ισραήλ αλλά και τις -άλλοτε από πολύ καλές έως στενές- σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο. 

Το Ισραήλ μπορεί να κατέβαλε προσπάθειες να γεφυρώσει το χάσμα με την Άγκυρα, αλλά οι κύριοι Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και Αχμέτ Νταβούτογλου δεν του άφησαν περιθώρια. Η αυτοκρατορική στάση και οι ηγεμονικές βλέψεις τους υποχρέωσαν το Τελ Αβίβ να ενσωματώσει στη στρατηγική του τη ρήξη με την Τουρκία και να εδραιώσει την προνομιακή σχέση του με τη Λευκωσία και την Αθήνα. Η επίσκεψη και οι δηλώσεις του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Αβιγκντορ Λίμπερμαν τις προηγούμενες ημέρες στην Κύπρο, σε συνδυασμό με την επικείμενη επίσκεψη του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη στο Ισραήλ, σηματοδοτούν τις νέες ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Και η τριμερής Σύνοδος Κορυφής στο Κάιρο εντάσσεται και εδραιώνει αυτές τις ισορροπίες. 

Η καχυποψία της Δύσης 

Η περίπτωση της Αιγύπτου είναι διαφορετική από αυτή του Ισραήλ, αλλά έχει κοινό παρονομαστή. Η Άγκυρα είχε επενδύσει πολλά στους «Αδελφούς Μουσουλμάνους», θεωρούσε δικαιολογημένο ότι ο ισλαμιστής πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι θα έπεφτε στην αγκαλιά της. Έτσι και έγινε. Δεν ήταν μόνο η κοινή σουνιτική ταυτότητα που τον ώθησε προς τα εκεί. Ήταν και η ανάγκη του να εξισορροπήσει την έκδηλη καχυποψία της Δύσης και να βρει εξωτερικά στηρίγματα για να εδραιώσει την ασταθή εξουσία του. Μεταξύ των άλλων, η κυβέρνηση των «Αδελφών Μουσουλμάνων» υπέγραψε το 2012 συμφωνία η οποία επέτρεπε στην Τουρκία να χρησιμοποιεί το αιγυπτιακό έδαφος ως βάση για την προώθηση των εξαγωγών της στην Αφρική. Το νέο καθεστώς στην Αίγυπτο όχι μόνο δεν ανανέωσε την εν λόγω συμφωνία αλλά και σχεδόν έκλεισε την αιγυπτιακή αγορά για τα τουρκικά προϊόντα. 

Ο Αμπντούλ Φατάχ Σαΐντ Χουσεΐν Χαλίλ αλ Σίσι, ευρύτερα γνωστός ως στρατηγός Σίσι, δεν αντιμετωπίζει τις σχέσεις με την Αγκυρα μόνο ως ζήτημα εξωτερικής πολιτικής. Οι νεο-οθωμανοί αντιπροσωπεύουν μια απειλή για το καθεστώς του, επειδή είναι το εξωτερικό στήριγμα των εσωτερικών αντιπάλων του, των «Αδελφών Μουσουλμάνων». Ο Ερντογάν αντέδρασε με οργή στην ανατροπή του προέδρου Μόρσι, όχι βεβαίως λόγω δημοκρατικής ευαισθησίας, αλλά επειδή έχασε το πιo κρίσιμο γεωπολιτικό έρεισμα. Η Αίγυπτος κατέχει δεσπόζουσα θέση στον αραβικό κόσμο. Εάν παρέμενε στην τουρκική σφαίρα επιρροής, το νεο- οθωμανικό όραμα θα αποκτούσε υπόσταση. Πολύ περισσότερο εάν το καθεστώς Ασαντ ανατρεπόταν και τη θέση του έπαιρνε ένα σουνιτικό καθεστώς ελεγχόμενο από την Άγκυρα. Όλα αυτά θα συνδυάζονταν με τον απόλυτο έλεγχο της Βόρειας Κύπρου και με την προσδοκία του Ερντογάν να θέσει την ελεύθερη Κύπρο σε γεωπολιτική ομηρία μέσω της επιβολής ενός σχεδίου τύπου Ανάν. 

Aς σημειωθεί ότι στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ζήτησε συνάντηση με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σαμέχ Χασάν Σελίμ για να γεφυρώσει κάπως το χάσμα. Η απάντηση, όμως, ήταν αρνητική λόγω των προσβλητικών δηλώσεων Ερντογάν για τον πρόεδρο Σίσι. 

Αντιμετωπίζοντας την Τουρκία ως απειλή, το καθεστώς Σίσι δεν είχε άλλη επιλογή από το να στραφεί προς τη Λευκωσία και την Αθήνα. Τον προσανατολισμό του αυτόν ενισχύουν και δύο πρόσθετοι παράγοντες: ο πρώτος είναι ότι έχει ήδη διαμορφωθεί και λειτουργεί παραλλήλως το τρίγωνο Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ. Ο δεύτερος είναι η διογκούμενη δυσφορία της Δύσης προς το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου. 

Ο δρόμος, άλλωστε, είχε ανοίξει πριν από μια δεκαετία, όταν η Αίγυπτος και η Κυπριακή Δημοκρατία συμφώνησαν στην οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ με βάση την αρχή της μέσης γραμμής. Το Κάιρο αποδέχτηκε αυτή την αρχή επειδή εκείνη την εποχή την επικαλείτο στις διαπραγματεύσεις για την οροθέτηση της ΑΟΖ με τη Σαουδική Αραβία. Δεν μπορούσε, λοιπόν, να εμφανιστεί με δύο γραμμές. Όπως και στην περίπτωση των κυπροϊσραηλινών σχέσεων, η ανακάλυψη των ενεργειακών κοιτασμάτων πρόσθεσε στο γεωπολιτικό και το γεωοικονομικό κίνητρο. Τα δύο τρίγωνα (Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ και Ελλάδα · Κύπρος - Αίγυπτος) προκαλούν έντονη ανησυχία στην Άγκυρα επειδή διαμορφώνουν συνθήκες που την απομονώνουν πολιτικά στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Προειδοποίηση από τη Μόσχα 

Δεν είναι άλλωστε, μόνο οι τοπικές δυνάμεις που παίζουν εναντίον της. Είναι και η Ρωσία, η οποία αντιμετωπίζει πλέον την Τουρκία ως αντίπαλο. Η έμμεση πλην σαφής σύγκρουσή τους στο μέτωπο της Συρίας και η έμμεση πλην σαφής υποστήριξη της Άγκυρας προς τους τζιχαντιστές έχουν επηρεάσει τη στάση της Μόσχας έναντι του Ερντογάν. Σύμφωνα με πληροφορίες του ρωσικού πρακτορείου Ιτάρ Tας, ο πρόεδρος Πούτιν χαρακτήρισε (στο πλαίσιο των πρόσφατων συζητήσεων της Λέσχης Βαλντάι στο Σότσι) το νεο-οθωμανικό καθεστώς σοβαρή απειλή για τη διεθνή ασφάλεια και κίνδυνο για την περιφερειακή σταθερότητα. Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι η Ρωσία θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να εμποδίσει τον Ερντογάν να προκαλέσει τυχοδιωκτικές περιπέτειες στη Μέση Ανατολή. 

Οι πρόσφατες ασκήσεις του ρωσικού ναυτικού στην Ανατολική Μεσόγειο ήταν ένα μήνυμα ότι η Μόσχα όχι μόνο θα συνεχίσει να στηρίζει το καθεστώς Ασαντ, αλλά και θα είναι παρούσα στην περιοχή ως παράγοντας αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ ο πρόεδρος Πούτιν απεχθάνεται πολιτικά τον πρόεδρο Αναστασιάδη, τον προσκάλεσε να επισκεφτεί τον Ιανουάριο τη Μόσχα, ακριβώς για να στείλει το μήνυμα ότι στηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. 

Το πρόβλημα για τον Ερντογάν δεν είναι μόνο η αντιπαλότητα της Ρωσίας και τα δύο τρίγωνα. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν του βγαίνει. Η Λιβύη έχει μετατραπεί σε "μαύρη τρύπα", αλλά και εκεί οι περισσότερες φατρίες αρνούνται την τουρκική κηδεμονία. Η Αλγερία και το Μαρόκο, δε, τηρούν επιφυλακτική στάση έναντι της νεο-οθωμανικής Τουρκίας. 

Το μόνο έρεισμά της στο Μαγκρέμπ ήταν η Τυνησία, αλλά κι αυτό χάθηκε μετά την εκλογική ήττα των ισλαμιστών. Της έχουν απομείνει η Χαμάς στη Γάζα και το Κατάρ. Η Σαουδική Αραβία δεν καλοβλέπει τον Ερντογάν, επειδή τον θεωρεί ανταγωνιστή στην κούρσα για το ποιος θα ασκεί επιρροή στο σουνιτικό τόξο. Δεν είναι τυχαία βέβαια η πρόσφατη παταγώδης αποτυχία της Τουρκίας να εκλεγεί μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. 

Οι Άραβες ακούνε με μεγάλη επιφύλαξη δηλώσεις όπως αυτή του Νταβούτογλου: «Στην ιστορική πορεία του αγίου έθνους μας, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης σηματοδοτεί τη γέννηση μιας παγκόσμιας δύναμης και την αποστολή της για τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης... Ό,τι χάσαμε στην περίοδο 1911 -23 (περίοδος διάλυσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας), από όποιες χώρες αποσυρθήκαμε, θα συναντηθούμε πάλι με τους αδελφούς μας σ' αυτές τις χώρες» (Απρίλιος 2012). 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους νεο-οθωμανούς, όμως, είναι η επιδείνωση των σχέσεων τους με τη Δύση. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι έχουν ανάγκη την Τουρκία στη Μέση Ανατολή και ως εκ τούτου δεν στρέφονται εναντίον της. Το γυαλί, όμως, έχει ραγίσει. Δεν εμπιστεύονται πλέον τον Ερντογάν. Τον θεωρούν περισσότερο μέρος του προβλήματος παρά της λύσης κι αυτό κάποια στιγμή θα αποτυπωθεί και πρακτικά στην πολιτική τους. Προς το παρόν, όμως, όπως θα δούμε στη συνέχεια, τηρούν ποντιοπιλατική στάση στο ζήτημα της τουρκικής πρόκλησης. 

Αυτό είναι το γεωπολιτικό περιβάλλον, εντός του οποίου το «Μπαρμπαρός» παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ. Ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών εκμεταλλεύτηκε το κλίμα σχετικής απομόνωσης της Άγκυρας για να υφάνει ένα διπλωματικό δίχτυ με σκοπό να ακυρώσει ολοσχερώς τον τουρκικό ισχυρισμό ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι «εκλιπούσα». Αντιθέτως, με το δίχτυ που υφαίνεται όχι μόνο υποστηρίζει τα κυριαρχικά δικαιώματά της, αλλά και προσπαθεί να πουλήσει στη Δύση μια νέα αντίληψη για τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, στο κέντρο της οποίας είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. 

Η οροθέτηση των θαλάσσιων ζωνών 

Η διπλωματική δυναμική που έχει αναπτυχθεί με τα δύο τρίγωνα (προσεχώς ενδέχεται να συμπεριλάβει και την Ιορδανία) έχει φέρει στο τραπέζι και το ακανθώδες ζήτημα της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. Η ελληνική θέση είναι ότι το σύμπλεγμα του Καστελόριζου όχι μόνο διαθέτει δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες, όπως προβλέπει το Δίκαιο της θάλασσας, αλλά έχει και πλήρη επήρεια, δηλαδή η οριοθέτηση πρέπει να γίνει με βάση την αρχή της μέσης γραμμής. Μέχρι πρότινος το Κάιρο ήταν πολύ επιφυλακτικό στο να συνάψει τέτοια συμφωνία λόγω των αντίθετων θέσεων της Τουρκίας. Η αιγυπτιακή διπλωματική γραφειοκρατία διατηρεί την επιφυλακτικότητά της, αλλά το καθεστώς Σίσι φαίνεται ότι ξεπερνάει αυτούς τους ενδοιασμούς. Η Σύνοδος Κορυφής δεν πρόκειται, βεβαίως, να παραγάγει συμφωνία οριοθέτησης, αλλά θα φανεί εάν θα ανάψει ή όχι το πράσινο φως. 

Εάν υπογραφεί συμφωνία οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών Ελλάδας - Αίγυπτου, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι το «Μπαρμπαρός» θα μετακομίσει σύντομα νοτίως του Καστελόριζου για να αμφισβητήσει εμπράκτως την ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Πώς θα αντιδράσει τότε η Αθήνα; Η Ελλάδα δεν είναι η μικρή και με αμελητέες στρατιωτικές δυνατότητες Κυπριακή Δημοκρατία για να αντιδράσει μόνο με διπλωματικά μέσα. Εάν δεν εμποδίσει τις έρευνες του «Μπαρμπαρός», θα υποστεί πολιτική ήττα. Από την άλλη πλευρά, το ισοζύγιο ισχύος με την Τουρκία δεν ήταν ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες τόσο δυσμενές για την Ελλάδα. Με άλλα λόγια, η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών με την Αίγυπτο θα προκαλέσει ως απάντηση έμπρακτες τουρκικές προκλήσεις. Η Αθήνα οφείλει να μετρήσει προσεκτικά τα ρίσκα. Είναι σκόπιμο να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, αλλά κατά τρόπο που δεν θα μετατραπεί σε πολιτικό μπούμερανγκ. Θα πρέπει η οριοθέτηση να γίνει έτσι ώστε να διοχετεύσει τις αντιρρήσεις της Άγκυρας στην κοίτη του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και όχι σε στρατιωτικού τύπου προκλήσεις και τετελεσμένα. 

Βόλτες έως τον Δεκέμβριο 

Τα πηγαινέλα του «Μπαρμπαρός» μπορεί να αμφισβητούν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλευτεί τον ενεργειακό πλούτο της, αλλά δεν προκαλούν τετελεσμένο. Θα προέκυπτε τετελεσμένο εάν το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό εμπόδιζε τη διεξαγόμενη γεώτρηση από την κοινοπραξία της ιταλικής ΕΝΙ και της κορεατικής KOGAS στο θαλάσσιο οικόπεδο 9. 

Μία τέτοια εξέλιξη, ωστόσο, θεωρείται απίθανη, επειδή θα έστρεφε όλες τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες εναντίον της Τουρκίας. Οι κολοσσοί της ενέργειας έχουν συμφέρον να μη δημιουργηθεί τέτοιο προηγούμενο και έχουν τη δυνατότητα να ασκούν αποφασιστική επιρροή στις δυτικές κυβερνήσεις. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, η Άγκυρα έχει λάβει τα μηνύματα. Ο δεύτερος τρόπος για να δημιουργήσει η Άγκυρα τετελεσμένο είναι να εγκαταστήσει πλατφόρμα γεώτρησης και άντλησης εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Αν και υπάρχουν τέτοιες δηλώσεις, το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Καμία πετρελαϊκή εταιρεία δεν πρόκειται να συμπράξει σε μια τόσο κραυγαλέα παρανομία. Κατά συνέπεια, ο μόνος δρόμος είναι οι Τούρκοι να αγοράσουν πλατφόρμα. Κι αυτό, όμως, είναι δύσκολο. Ακόμα κι αν βρουν πλατφόρμα να αγοράσουν, θα χρειαστούν πολύ χρόνο. 

Κατά πάσα πιθανότητα, λοιπόν, η τρέχουσα τουρκική πρόκληση θα παραμείνει στο ίδιο επίπεδο, χωρίς κλιμάκωση. Με άλλα λόγια, το «Μπαρμπαρός» θα κάνει τις βόλτες του για το διάστημα που έχουν προγραμματιστεί οι έρευνες και τον Δεκέμβριο θα αποχωρήσει. 

Πόντιος Πιλάτος οι ΗΠΑ 

Η Λευκωσία δεν έχει λόγο, λοιπόν, να υποκύψει στις πιέσεις και να δώσει αντάλλαγμα για την αποχώρησή του από την κυπριακή ΑΟΖ. Το αντάλλαγμα που της ζητάνε είναι να σταματήσουν οι γεωτρήσεις και να μετατραπεί σε αντικείμενο διαπραγμάτευσης το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου. Την απαίτηση αυτή δεν την προβάλλει μόνο η Άγκυρα. Την προβάλλουν και η Ουάσινγκτον και πολλοί Ευρωπαίοι. Ο ειδικός σύμβουλος για το Κυπριακό του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, μάλιστα έφτασε στο σημείο να πει ότι και οι δύο πλευρές πρέπει να δώσουν κάτι για να εκτονωθεί η ένταση. Αποσιώπησε, βεβαίως, το γεγονός ότι η ένταση προκλήθηκε λόγω της τουρκικής επιθετικότητας. Λόγω της στενής σχέσης του με την Ουάσινγκτον, ο πρόεδρος Αναστασιάδης πίστευε ότι οι Αμερικανοί θα θωράκιζαν πολιτικά το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλευτεί τα ενεργειακά κοιτάσματά της και θα απέτρεπαν τουρκικές προκλήσεις. Όπως έχουμε όμως, προαναφέρει, αυτοί τηρούν ποντιοπιλατική στάση. Όχι μόνη δεν καταδικάζουν ευθέως την ωμή παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και εμμέσως πλην σαφώς τη χρησιμοποιούν για να προωθήσουν το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου. 

Ακόμα χειρότερη είναι η στάση του Λονδίνου. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, ο Ντέιβιντ Κάμερον έφτασε στο σημείο να αναρωτηθεί εάν η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ΑΟΖ πριν λυθεί το Κυπριακό! Στο πλαίσιο της E.E. οι Βρετανοί κάνουν ό,τι μπορούν για να ανατρέψουν κινήσεις καταγγελίας της Τουρκίας. Παραλλήλως, προσπαθούν να εμποδίσουν την επιχειρούμενη από τη Λευκωσία διασύνδεση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με τη συμπεριφορά της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η στάση του αμερικανοβρετανικού παράγοντα και ορισμένων' Ευρωπαίων διευκολύνει τον Ερντογάν vα χειριστεί την κρίση που ο ίδιος προκάλεσε στην Κύπρο από σχετικά πλεονεκτική θέση. Από την άλλη πλευρά, όμως, η πολιτική του έχει σε μεγάλο βαθμό βλάψει τη δημόσια εικόνα της Τουρκίας και την έχει απομονώσει πολιτικά στον περίγυρό της. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι αποκλείεται κλιμάκωση των προκλήσεων. Ο τυχοδιωκτισμός, άλλωστε, εμφιλοχωρεί στη νεο-οθωμανική φαντασίωση.